TWEE BROERS EEN VERBOND- HOE MANNE DIE HUWELIK HERBEDINK
- Abrahan Kilian
- Apr 24
- 10 min read
Geskryf deur Abrie JF Kilian. Broers Verbond
Inleiding — Die Regsakrobatika van Moderne Manne
Eens op ‘n tyd was die pad van manwees na huwelik gekroon met roeping, seën en nageslag. Vandag is dit geplavei met dagvaardings, onderhoudsbevele, toesig-oorloë, en duisende waarskuwings op Reddit. Mans vrees nie verbintenis nie—hulle vrees die hofproses. In ‘n regslandskap waar “tot die dood ons skei” vervang is met “tot die regter jou pensioen verdeel,” begin manne nou sywaarts deur die huwelikstelsel beweeg soos regsheilige krappe—hulle vermy lokvalle deur onkonvensionele verbonde aan te gaan, nl. broederlikeverbond.
Hierdie is nie seksuele verhoudings nie, en ook nie Bybelse verbondshuwelike nie. Dit is wetlike vennootskappe tussen twee hetroseksuele mans, ontwerp om die staat se verslapte huweliksdefinisie te benut—met belastingverlagings, erfenisvoordele, gedeelde eiendom en strategiese stabiliteit. 'n Huwelike sonder romanse. As die staat twee mans toelaat om te trou sonder vleeslike vervulling, waarom nie daardie reël op broederlike strategie toepas nie?
Maar dit is méér as net ‘n kultuur-foefie—dit is ‘n teologiese en juridiese standpunt van diep betekenis. 'n Gevolg na die verdrywing van Bybelse huwelike, met sy morele orde en verbondspligte, vanuit die staatsbestel. Sommige mans vlug dus nie van huwelik af nie—maar vanaf die belaglikheid wat die staat van die huwelik gemaak het.
In hierdie artikel onderskei ons tussen Bybelse verbintenisse onder morele wet en staatsverbintenisse onder regsfiksie—en hoekom die eersgenoemde herlewing verdien, selfs terwyl die laasgenoemde in absurditeit verbrokkel.
Bybelse Huwelik – ’n Verbondsinstitusie
Waar moderne huwelik afgegly het tot ‘n belastingkategorie en ‘n regsgevaar, was Bybelse huwelik nog altyd ‘n saak van verbond en gewig—nie kontrak en gerief nie. Anders as die staat se veranderlike definisies, wortel die Skrif huwelik in ‘n goddelike argitektuur: ingestel deur YHWH, begrens deur wet, en onderhou deur morele hiërargie.
Bybelse huwelik is nie ‘n skepping van die staat nie. Dit is ‘n heilige sosiale verbond, gevestig deur die Skepper vir doelwitte van heerskappy, nageslag en geheiligde liefde. Genesis 2:24 skets die argetipiese verbintenis: die man bind hom aan die vrou—nie vir romanse nie, maar vir verteenwoordiging. Hy beeld goddelike gesag uit. Sy beeld goddelike ondersteuning. Saam vergestalt hulle heilige funksie. Maar nêrens verminder die Torah hierdie verbond tot eksklusiwiteit nie. Monogamie word toegelaat. Poliginie word gereguleer. Wat gebied word, is getrouheid en voorsiening.
Soos William Luck wys, impliseer die “een vlees”-formule nooit numeriese beperking nie. Die Mosaïese Wet neem veelwywery aan—nie as ‘n hedonistiese uitvlug nie, maar as ‘n regverdige struktuur vir sosiale verantwoordelikheid. Eksodus 21:10 bepaal dat indien ‘n man ‘n tweede vrou neem, hy nie die voedsel, klere of huweliksplig van die eerste vrou mag verminder nie. Nie ‘n verbod nie—maar ‘n verpligting. Die maatstaf is nie hoeveel vroue nie, maar hoe regverdig hy hulle lei.
Dit staan in skerpsnydende kontras met moderne regspraak, wat Romeinse monogamie opgeneem het en dit as morele vooruitgang herverpak het. Die Kerk, wat lank gelede met Caesar in ‘n huwelik getree het, kriminaliseer nou wat YHWH self toegelaat en gereguleer het. Maar die Bybelse getuienis is konsekwent—van Abraham tot Moses, van Dawid tot die Messias se eie beeldspraak. Een Koning. Baie verbonde. Een Bruidegom. Menigte bruide.
Bybelse huwelik gaan dus nie oor staatserkenning nie—maar oor Goddelike-kalibrasie. Wanneer ‘n man ‘n verbond aangaan met ‘n vrou (of vroue), neem sy leierskap op. Nie hedonisme nie—maar heerskappy. Nie besit nie—maar voorsiening.
Teen hierdie agtergrond werp broederlikeverbond—al is dit wetlike fiksie—‘n helder lig op wat ons verloor het: verbond, duidelikheid en manlike missie.
Staatsverbintenisse – Van Lisensie tot Regsakrobatika
As Bybelse huwelik ‘n verbond is, dan is moderne huwelik ‘n kostuumdrama—’n gesofistikeerde vertoning waar papirus 'n plaasvervanger is vir beginsel en die staat as hoofnar die rol van priester vertolk. In plaas van YHWH se ontwerp, sit ons nou met ‘n burokratiese Frankenstein: deels belastingbeleid, deels erfreg, deels seksuele bevestigingsterapeut.
Histories was die staat se betrokkenheid by huwelik pragmaties. Romeinse reg, onder Augustus, het monogamie vereis—nie uit morele oortuiging nie, maar om erflating en geboortesyfers te reguleer. Die Kerk, ywerig om Joodse onderskeiding en heidense losbandigheid te onderdruk, het die Roomsimperialistiese model geabsorbeer. Wat gevolg het, was eeue van teologiese wasgoed—waar ‘n siviele reëling omskep is in ‘n gesanksioneerde morele noodsaaklikheid.
En nou? Die staat het huwelik soveel keer herdefinieer dat selfs wetgewers moet kopkrap oor die definisie. Heteroseksueel. Homoseksueel. Nou selfs post-seksueel. Eens op ‘n tyd was dit prokreatief. Nou is dit performatief. Wat ontwerp was vir huishoudings en erfenis, word nou uitgereik soos ‘n bestuurslisensie by 'n spaza: vul die vorms in, betaal die fooi—voilà, staatsbevestigde intimiteit.
En tog het hierdie buigsaamheid ironiese gevolge gebaar. Neem die moderne reguit man—statisties afgeskrik om te trou weens hoë egskeidingsyfers, bevooroordeelde ouerskapsbevele, en die alomteenwoordige risiko van finansiële ontmanning. Sy vroulike eweknieë, gesterk deur hipergamie en professionele sukses, mik al hoër. Die gevolg? Die paringspiramide draai om: die boonste 20% van mans word omring deur ‘n oormag bewonderaars, terwyl die onderste helfte van mans of as finansiële-koeie gemelk word of deur romantiese verwerping wegkwyn. (Sien vorige bloginskrywing: “SY VERKIES OM ’N KONING TE DEEL AS ’N SLENTERAAR TE HOU”: WAAROM VROUE STILSWYEND ’N POLIGAMIESE SAMELEWING SKEP)
Hier tree broederlikeverbond navore. Twee hetroseksuele mans, wettiglik getroud—nie vir liefde nie, maar vir logistiek. Gedeelde mediese fonds. Gesamentlike huislening. Hospitaaltoegang. Geen drama. Geen risiko. Geen regterlike plundering. Net ‘n staatsgesertifiseerde strategie binne ‘n wettige landskap wat die huwelik tot ‘n las, eerder as ‘n voertuig tot die verwekking van nalatenskap, gemaak het.
Sommige noem dit absurd. Maar die absurditeit lê nie in die plan nie—dit lê in die stelsel. Toe Georgian Republikeinsevoorsitster, Sue Everhart, gewaarsku het dat hetroseksuele mans dalk “vals gay-huwelike” sou aangaan vir voordele, het sy onwetend die perversheid van die huidige bestel blootgelê. Die probleem is nie dat manne die reëls manipuleer nie—maar dat die reëls die spel so aanloklik maak.
Staatshuwelik is nie meer heilig nie—dit is strategies. Inteendeel kan ons sekerlik argumenteer dat die staatshuwelik nog nooit heilig was nie. Natuurlik, strategie, wanneer dit losstaan van die Skrif, word satire. Die stelsel het alles gewettig behalwe verbond, en mans antwoord as regsakrobate.
’n Gevallestudie – Die Pakt van Twee Jongmanne
Stel jou twee agttienjarige vriende voor—noem hulle Daniël en Eli. Albei is hetroseksueel. Albei is slim en hardwerkend. Albei het gesien hoe hul vaders deur egskeidingshowe uitgeput is, en hul ooms wegkwyn in eensame woonstelle met goedkoop meubels en emosionele skuld. Nie een van hulle wil die Russiese roulette van moderne romanse speel, in ’n regstelsel wat manlike leierskap straf en onstabiliteit beloon nie.
Hul plan, 'n geniale skema, nie van uitbuiting nie, maar ’n ooreenkoms tot heerskappy en finansiëlestabiliteit.
Hulle sluit ’n siviele huwelik. Nie uit liefde nie, maar uit kundigheid en lojaliteit. Hulle verenig inkomste. Deel ’n verband. Bou krediet. Stig ’n maatskappy. Stel wederkerige testamente op. Die een fokus op eiendomsbelegging, die ander op digitale konsultasie. Hul plan oor tien jaar is eenvoudig: besit grond, bou kapitaal, kweek dissipels. Trouw—indien waardige vroue opdaag—of bly volgens die Bybel selibaat. Alternatiewelik, geniet albei mans bloot die vrugte wat die feministiese moderne vrou so vryelik uitdeel.
Hulle reik nie na mekaar nie. Maar, hul reik na die lot van finansiële moontlikheid.
Kersfees? Boeke en bier. Geen drama. Geen gebreekte borde. Geen agterdeur-voogdysake. Hul verbintenis gaan nie oor romanse nie, maar oor Romeinse reg. Hulle gebruik die staat se definisie van “huwelik” om iets baie ouer te bou: broederskap.
Noem dit wat jy wil—’n skuiwergat, ’n satire, ’n regsfoefie. Maar wat Daniël en Eli doen is nie nuut nie. Dit weerklink met die Bybelse beginsel van manlike kameraadskap met roeping. Van Dawid en Jonatan se sielsverbondenheid (1 Sam. 18:1) tot die Essene-broederskappe soos beskryf deur Josefus—die Skrif bevestig nie-seksuele manlike alliansies as grond vir leierskap, groei en nalatenskap.
En tog, vandag, is dit net onder die vals voorwendsel van huwelik dat sulke bande wetlike erkenning kry. Daniël en Eli speel die spel. Nie omdat hulle die reëls glo nie, maar omdat hulle die spel verstaan.
Dit is nie rebellie nie. Dit is realisme. Wanneer die staat huwelik skei van verbond, open dit nie slegs die deur vir moreleverval nie—maar ook vir staatregtelikeverset.
Daniël en Eli het gekies om nie te ly onder ’n vervalde morele orde nie—maar om iets langsaan dit te bou binne daardie bestel.
Etiese Analise – Strategie of Morele Erosie?
Die idee van twee reguit mans wat ‘n wettige huweliksverbintenis aangaan—sonder romanse, maar vol regsbedagsaamheid—wek verwarring en selfs spot. “Is dit nie oneerlik nie?” vra sommige. “Is dit nie ’n bespotting van die huwelik?” Die beter vraag is: welke huwelik bedoel u dan mevrou?
As met “huwelik” verwys word na die verbondelike instelling wat deur YHWH ingestel is—’n morele unie onder gesag, geheilig deur regverdigheid—dan ja, sou so ’n verbintenis dalk ’n bespotting wees. (Terloops, jy sal nie die woord "huwelik" in die oorspronklike teks vind nie.) Maar as ons verwys na wat die staat nou bied—’n morele vakuum herverpak as papierwerk, waar sodomie en polyamorie beskerm word, terwyl patriargale verbond verbied word—dan is daar niks oor om te bespot nie. Die staat het dit self belaglik gemaak.
Wees duidelik: broederlikeverbond is nie Bybelse huwelike nie. Nóg 'n morele verbonde nie. Hulle is siviele manewales—wetlike jiu-jitsu in ’n stelsel wat gehoorsaamheid straf en losbandigheid beloon. En as sodanig stel dit ’n ernstige etiese vraag: As die staat “huwelik” bewapen het, is dit oneties om daardie wapen vir iets regverdigs aan te wend?
Die Skrif keur bedrog nie goed nie—maar dit bevestig omsigtigheid. Dawid het kranksinnig voor Agis geveins (1 Sam. 21:13). Paulus het sy Romeinse burgerskap gebruik om marteling te vermy (Hand. 22:25). Yeshua het gesê: “Wees oordeelkundig soos slange en opreg soos duiwe” (Matt. 10:16). Daar is dus Skriftuurlike grond vir taktiese maneuvers binne onregverdige sisteme sonder om dit te onderskryf.
Maar wysheid mag nooit verval tot perversheid nie. As Daniël en Eli hul verbond as moreel gelykwaardig aan Bybelse huwelik verklaar, dwaal hulle. Maar as hulle bloot ’n siviele fiksie gebruik vir wederkerige voordeel—terwyl hulle YHWH se morele grense eer—dan is hulle nie afvalliges nie. Hulle is taktici.
Die ware morele erosie lê dus nie in die ompad nie, maar in die wet self. ’n Stelsel wat regverdige mans straf vir leiding, voorsiening, of beskerming binne verbond: is ’n stelsel wat ideaal is vir Boere-uitbuiting.
Dus: broederlikeverbonde is nóg heilig nóg onheilig—maar strategies toelaatbaar. Nie 'n morele sjabloon nie—maar 'n funksionele morele protes.
En in ’n wêreld wat nou sonde lisensiëer en regverdigheid vervolg, mag protes die laaste vorm van getrouheid wees.
Teologiese en Regslike Implikasies
Toe Paulus die Korintiërs vermaan om “hierdie wêreld te gebruik asof hulle dit nie werklik gebruik nie” (1 Kor. 7:31), het hy ‘n ongemaklike waarheid erken: om in Babilon te leef, vereis soms taktiese meegaandheid sonder geestelike kompromie. Broederlike unies—hoe wettig ook al—is nie morele huwelike nie. Hulle is oorlewingsmeganismes in ‘n wettige wildernis waar verbond verag en lotinstemming beloon word.
Teologies wys hierdie unions op die inploffing van die staat se morele gesag. Wat eens ‘n weerspieëling van die tuin van Eden moes wees, het ‘n tempel van selfvervulling geword. Staatsregtelikehuwelike beeld nie meer die hemelse Bruidegom en Sy Bruid(e) uit nie, maar eer nou identiteitspolitiek en seksuele diversiteit. Wanneer regerings seksuele voorkeur bo verbondstruktuur plaas, en patriargale voorsiening straf terwyl steriele-vennootskappe beloon word, verloor hulle elke morele aanspraak.
Hier moet ‘n onderskeid getref word tussen wettige gesag en morele regmatigheid. YHWH erken nie die staat se herdefinisies van die verbond nie. Hy seën nie burgerlike unies sonder hoofskap, reinheid of nalatenskap nie. Maar Hy veroordeel ook nie die strategiese ontsnapping van regverdiges uit onregverdige sisteme nie. Die pakt van Daniël en Eli—solank dit selibaat en eerbaar bly—kan beskou word soos Paulus se beroep op sy burgerskap: nie ‘n instemming nie, maar ‘n ontvlugting.
Regsgevolge? Ontploffend! Indien genoeg mans hierdie strategie aanneem om anti-manlike huwelikswette te omseil, sal die staat dalk gedwing word om die huweliksdefinisie weer te herevalueer. En dít mag die masker skeur: óf die staat sal ideologiese tirannie verdiep, óf dit sal blootgestel word as ‘n papier-tier wat lisensies uitreik wat Staat nie meer kan definieer nie.
In albei gevalle mag die Kerk nie onkant gevang word nie. Leraars moenie bloot broederlikeverbonde veroordeel nie—hulle moet vra: hoekom kies ons kudde liewer regskonstruksies as Bybelse huwelik? Die antwoord is nie rebellie nie. Dit is ontnugtering.
En ontnugtering—wanneer dit met waarheid gekonfronteer word—kan die geboorteplek van hervorming word.
Slot – Koninkryks-etiek in ’n Krom Geslag
Daniël en Eli is nie profete nie—maar hul pakt is profeties. In ’n wêreld waar die staat huwelik tot vorm sonder verbond gereduseer het, en die Kerk kulturele monogamie bo Skriftuurlike pluraliteit geheilig het, is twee jongmanne wat stil-stil ’n grens trek, nie bespotlik nie—maar lofwaardig.
Hulle vlug nie van huwelik nie—hulle vlug van bedrog. Hulle bespot nie verbond nie—hulle rou oor sy verwydering uit die reg. En as broederlikeverbonde absurd voorkom, is dit net omdat die moderne huweliksmark reeds ’n sirkus van teenstrydighede geword het. Gay-huwelike word geprys. Poligame verbonde word gekriminaliseer. Seksuelelosbandigheid word genormaliseer. En regverdige mans word aangeraai om “op die Here te wag,” terwyl hul nalatenskap verlep.
Hierdie artikel vier nie broederlikeverbonde nie—dit verstaan die soort ooreenkomste. Hulle is nie heilig nie. Maar hulle is eerlik. Eerlik oor ’n stelsel wat disfunksie beloon. Eerlik oor die risiko’s van vaderskap sonder beskerming. Eerlik oor die feit dat baie mans vandag moet kies tussen verbond en ondergang.
Die Bybelse oplossing is nie regsmaneuvering nie—maar wetlike hervorming. ’n Terugkeer na huwelik as verbond, nie kontrak nie. Na poliginie as voorsiening, nie perversie nie. Na manlike hoofskap as offerende krag, nie sistemiese bedreiging nie.
Tot dan, laat ons stadig wees om te veroordeel wat die Skrif nie veroordeel nie—en vinnig wees om te herstel wat YHWH nooit herroep het nie.
Mag ons die moed hê om nie net ons gesinne te herbou nie—maar ook die raamwerke wat hulle dra.
References
Boeke en Geëvalueerde Akademiese Werke
Buss, David M. The Evolution of Desire: Strategies of Human Mating. 4th ed. New York: Basic Books, 2016.
Friedman, David. They Loved the Torah: What Yeshua's First Followers Really Thought About the Law. Baltimore: Lederer Books, 2001.
Josephus, Flavius. The Works of Josephus: Complete and Unabridged. Translated by William Whiston. Peabody: Hendrickson, 1987.
Luck, William F. Divorce and Remarriage: Recovering the Biblical View. San Bernardino: William F. Luck, 2009.
Naqvi, Zainab Batul. "Polygamy, Policy and Postcolonialism in English Marriage Law." Oxford Journal of Legal Studies 43, no. 1 (2023): 84–114.
Shipley, Tom. Man and Woman in Biblical Law. Fort Lauderdale: Principle Press, 2010.
Witte, John Jr. The Western Case for Monogamy Over Polygamy. New York: Cambridge University Press, 2015.
Artikels en Demografieseverslae
Kotsadam, Andreas, Espen Moen, and Knut Røed. "The Economics of Hypergamy." Labour Economics 56 (2019): 23–35.
Larsen, Mads. "An Evolutionary Case for Polygyny to Counter Demographic Collapse." Frontiers in Psychology 14 (2023): 1062950.
Morgan Stanley Research. "The Rise of the SHEconomy." August 22, 2019.
Pew Research Center. "Religion and Living Arrangements Around the World." October 2021.
Rudder, Christian. Dataclysm: Who We Are (When We Think No One’s Looking). New York: Crown, 2015.
Podgooie en Podcasts and Getuienisse
Blogartikels
Regs en Burgerlikekommentaar
Comments